Küresel Politika Zorluklarının Çözümü: Çok Taraflı Müzakerelerde Beş Ders

Topluluğunuz, işletmeniz veya kuruluşunuz çözüm gerektiren muazzam bir politika sorunuyla karşı karşıya. Belki bu yeni bir mevzuat ihtiyacı (veya tehdidi), çevresel bir endişe veya bir halk sağlığı sorunudur. Birden fazla aktör, sayısız menfaat ve çözüme (ya da çözüm ihtiyacına!) bakış açısında büyük farklılıklar var. Her iki tarafın savunucuları birbirinden radikal biçimde farklı veri setleri ve varsayımlardan bahsediyor. Sorun çözülemez gibi görünüyor. Ancak paydaşların en azından bir kısmı bir sorun olduğuna inanmaktadır ve herkesin sonuçtan çıkarı vardır, bu nedenle bir şeyler yapılmalıdır. Bu klasik bir çok taraflı müzakere düzenidir.

İklim değişikliği ve insan etkilerinin günlük yaşamlarımızın denklemini değiştirdiği ve toplumdaki her bireyin ve kuruluşun çıkarının olduğu değişen, birbirine bağlı bir dünyada, yerel, ulusal ve uluslararası düzeylerde her zamankinden daha zor politika tartışmaları ve kararlarıyla hep birlikte karşı karşıya kalacağız.

Çatışan çıkarlar varken bu meselelerle nasıl başa çıkacağız? Pek çok sorun ve çözüm hakkında konuşabiliriz; ancak doğru cevaplara nasıl ulaşacağımızı, doğru politikaları nasıl geliştireceğimizi ve bunları kalıcı kılacak şekilde nasıl yapacağımızı da kurumsallaştırmamız gerekiyor.

Birleşmiş Milletler'de (BM) 10 yıla yakın müzakere yürüttüm ve çok taraflı sonuçların - gerçekten tüm paydaşları kapsayacak şekilde geliştirilenlerin - sürekli genişleyen sorunlarımıza uygulanabilir tek politika çözümleri sunduğuna inanıyorum.

Birinci ders: Arkadaş edin.

Tartışmadaki diğer paydaşlar gerçekte arkadaştan çok savaşçı gibi hissedebilir ve davranabilir, ancak onları bu şekilde görmek bir hatadır. Daha iyi çözümler dinlemekten ve beyin fırtınası yapmaktan ve bunları teşvik eden bir atmosfer yaratmaktan gelir. Muhataplarınızı tanıyın ve onları anlayın - sadece sizin tarafınızda görünenleri değil, hepsini. İyi bir politika sonucuna ulaşmak herkesin çıkarınadır.

İkinci ders: Motivasyonları düşünün.

Herhangi bir müzakerede yapılması gereken bir sonraki şey muhataplarınızı değerlendirmektir (onları biraz tanıdıktan sonra). Bir grubu veya kuruluşu temsil eden her bireyin muhtemelen hem profesyonel hem de kişisel bir gündemi olacaktır. Özellikle de çevre veya sağlık gibi bireylerin -hatta bir kuruluşu temsil edenlerin bile- haklı olarak risklerin kişisel olduğunu düşündüğü konularda. Dahası, her "müzakerecinin" davranışlarını yönlendiren hem politika sonuç hedefleri hem de daha kişisel çıkarları olacaktır (örneğin, o çekici sektör temsilcisinin dikkatini çekmek, yeni patronu zorlu bir galibiyetle etkilemek, vb.) Aşılması en zor engel olan soruna bakış açısındaki farklılıklar, altta yatan farklı varsayımlara dayanır ve bu kişisel/profesyonel hedefler ve çıkarlardan kaynaklanabilir. Sorunu bir başkasının bakış açısından görmeye çalışmak yardımcı olur, çünkü bu, muhataplarınızı kendi bakış açınızdan soruna yönlendirmenizi daha iyi sağlayacaktır.

Üçüncü Ders: Sakin olun ve kendinizin farkında olun.

Tartışılmakta olan önemli konularla ilgili tartışmalara katılırken, duygularınızın sizi kör etmesine veya muhataplarınızın duygusal tiyatrosunun sizi yanlış yönlendirmesine izin vermemeniz önemlidir. Sakin olun, aktarılan temel çıkarları dinleyin ve adil bir anlaşma için yerinizi koruyun. Birçoğumuzun öğrendiği gibi Psikoloji 101 (veya eşdeğeri), duygular hatalara ve kötü karar vermeye yol açar.

Dördüncü Ders: Yaratıcı bir sorun çözücü olun.

Bazen bir sorunun evrensel olarak kabul edilebilir bir çözümü yoktur; ancak daha sık olarak, en azından karşılıklı olarak aynı fikirde olunmayan bir çözüm vardır. Görünüşte içinden çıkılmaz bir tartışmada, iyi bir sonuca ulaşmak genellikle sadece önemli bir yaratıcılık gerektirir - hatta belki de "iyi" bir sonucun neye benzediğine dair fikrinizi yeniden tanımlamak. Yaratıcı olurken, pozisyonunuzun temel çıkarlarını koruyun ve alt çizginizi koruyun - gerçekçi olmadığı sürece "mutlak olması gerekenler" listenizi aşındırmayın - sonra diğer tarafların kendi çıkarlarını karşılamasına izin verirken bunları karşılayan bir anlaşma bulun. Bu anlaşma beklediğiniz sonuca benzemeyebilir, ancak herkesin temel çıkarları karşılanıyorsa sorun yoktur.

Beşinci Ders: Sonucun meşruiyetini koruyun.

Bir sonucun başarılı olabilmesi (yani taraflarca "kabul edilebilmesi" ve uygulanabilmesi) için "meşruiyeti" son derece önemlidir. Bir sonucun meşru olabilmesi için, her katılımcının sürecin adil olduğunu, herkesin bir şeyler kazandığını/kaybettiğini, kendi çıkarlarının korunduğunu ve zorbalığa uğramadığını ya da kenara itilmediğini hissetmesi gerekir. Ayrıca, politika tartışmasına katılanlar muhtemelen iş arkadaşları veya komşular, topluluk oyuncuları veya "gelecekteki savaşçılar" VE birbirinizle tekrar müzakere edeceksiniz. Bu nedenle müzakerecilerin, özellikle de güçlü tarafların "goril tuzağından" kaçınmaları çok önemlidir. Zorbalık yapmak veya bir tartışmada inşa edilen güvene ihanet etmek, bir (goril) tarafın belirli bir tartışmada konumunu kolayca kazanmasına yardımcı olabilir, ancak uzun vadede kaybedilen bir taktiktir. Her müzakerecinin davranışı sadece bu tartışmada değil, gelecekteki tartışmalarda da tonu belirlemeye yardımcı olur ve kötü duygularla yapılan bir anlaşma, meşruiyeti şüpheli olduğu için başka türlü olabileceği kadar iyi işlemeyen bir anlaşma anlamına gelecektir. Birinci Ders gerçekten de bunların en önemlisidir. Her müzakerede, bunun başarılı bir sonucun anahtarı olduğunu gördüm. Diğer dersler de bize her bir müzakerecinin eşit derecede önemli olduğunu gösteriyor: herhangi bir politika tartışmasında tüm farkı siz ve yaklaşımınız yaratacaktır. Her bireyin, tartışmanın tonunu, tartışmanın şartlarını ve sürecin meşruiyetini etkileyecek gücü vardır. Ayrıca kendine, pozisyonuna ve uygulanabilir bir politika sonucuna karşı da sorumluluğu vardır. Bu güç ve sorumluluk, kamusal ve uluslararası politika tartışmalarında giderek daha önemli hale geliyor. Çünkü bu işler ciddidir.