Çevrimiçi Arabuluculuk & Çevrimiçi Arabuluculuk Eğitimi

Çevrimiçi Arabuluculuk, Çevrimiçi Çalışma ve Özellikle Çevrimiçi Eğitim - Kazançlar ve Kayıplar

Geçenlerde aklıma Covid-19 nedeniyle buna ihtiyaç duymasaydık şu anda birçok alanda sahip olduğumuz türden çevrimiçi çalışma dünyalarına ulaşıp ulaşamayacağımız sorusu geldi. Bu yine de olur muydu, sadece daha yavaş ve belki de farklı nüanslarla? Ev ofisimizde bu kadar çok zaman geçirir, ekip çalışmamızı, paydaşlarla iletişimimizi ve anlaşmazlıkların çözümünü çevrimiçi olarak yapar mıydık? Belki, ama kesinlikle çevrimiçi olmanın nasıl ve tam olarak hangi koşullarda doğru olacağını belirlemek için daha fazla zamanımız olurdu. Ve nerede doğru olmayabileceğini.

Birçok faydası var ve bunlar birçok kişi tarafından dile getirildi. Çevrimiçi çalışma pek çok kişi için erişimi kolaylaştırıyor ve sadece ADR alanında dünyanın her yerinden katılımın olduğu uluslararası toplantıların ve web seminerlerinin sayısı kesinlikle harika bir gelişme - çünkü daha fazla erişim sağlıyor. Kendi eğitim ve öğretimimde, daha önce yapmadığım şekilde konukları ağırlayabildim ve daha önce ulaşmak için uzun mesafeler kat ettiğim veya hiç katılmadığım yerlerde konuk oldum. Bu da bana geçmişte neden bunu daha fazla yapmadığımı sorduruyor. Fiziksel mekanın zihniyetine takılıp kalmıştım.

Seyahat etmemenin çevresel faydalarından da sık sık bahsedilir. Eskiden sık sık iş seyahatine çıkan biriydim, ancak bu yıl uçağa binmedim, Şubat ayından bu yana yaşadığım bölgeden ayrılmadım ve nadiren şehir içinde seyahat ediyorum. Bir yandan kendimi kesinlikle daha iyi ve daha az suçlu hissediyorum, diğer yandan da birlikte çalışmayı planladığım arkadaşlarımı ve meslektaşlarımı göremediğim için bir kayıp hissediyorum.

Pandemiden önce insanların bolca özerkliğe sahip olduğu ve bundan mutlu olduğu çalışma ortamlarında, ev ofis muhtemelen çoğu kişi için iyi çalışıyor. Diğerlerinde ise talimat, kontrol ve geri bildirimin yeniden tanımlanması ve iletişimin yeniden ele alınması anlamına geliyor. Meslektaşlarımızı ve ekip üyelerimizi koridorlarda ve binalarda tesadüfen ya da biri ofis kapısını çalıp bir dakikanız olup olmadığını sorduğunda görme fırsatımız yok. Sosyal değeri bir yana, bu gayri resmi toplantılar sırasında çok fazla bilgi alışverişi yapılıyor ve çok sayıda düşük düzeyli karar alınıyor. Online jours-fixe ve telefonla ulaşılabilirlik farklıdır.

Çevrimiçi arabuluculuk, kolaylaştırıcılık ve koçluk çok iyi çalışabilir. Bundan hiç şüphem yok ve bunları bire bir koçluktan ondan fazla katılımcının olduğu arabuluculuklara kadar çeşitli ortamlarda yürütebildim. Bazı durumlarda fiziksel, dijital olmayan alanlarda iletişimden daha iyi sonuç verebilirler. Katılımın önündeki engeller daha düşük olabilir, lojistik daha kolay olabilir ve - benim deneyimlerime göre - odaklanma genellikle daha sıkı olabilir. Arabulucu / moderatör olarak benim rolüm de farklı oldu ve süreç üzerinde daha fazla kontrole sahip oldum, çünkü süreç çevrimiçi ortamda daha fazla veya en azından farklı türde bir kontrol gerektiriyor. Tüm bunlar faydalı olabilir.

Şu anda arabuluculuk dünyasının en büyük kaybı çevrimiçi arabuluculuk yapmak değil, çevrimiçi arabuluculuk eğitimi vermek olabilir. Burada tek seferlik web seminerleri veya çalıştaylardan değil, tam eğitim programlarından bahsediyorum. Çevrimiçi eğitimin bunu yapma yetkisine sahip kurumlar tarafından tanınıp tanınamayacağı ve sertifikalandırılıp sertifikalandırılamayacağı sorusuyla daha az ilgileniyorum, çünkü er ya da geç neredeyse hepsi bu yola gidecektir. Ben daha çok eğitimin kalitesi ile ilgileniyorum.

Çevrimiçi çalışma, eğitmeni daha fazla giriş oturumu yapmaya ve daha fazla konuşmaya davet etme eğilimindedir, çünkü metodolojik olarak daha kolaydır. Fiziksel alanlarda çok konuşan eğitmenler muhtemelen bunu dijital alanlarda da yapacaktır; kursiyer merkezli öğrenme konusunda rahat olan eğitmenler ise bunu çevrimiçi yapmanın yollarını bulacaktır. Ancak bu daha zordur.

Çevrimiçi çalışma, ilişkiler kurmamıza yardımcı olan fiziksel temastan yoksundur. Arabuluculuk eğitimi pek çok yönden ilişkilerle ilgilidir. Bunlar, eğitim sırasında güvenin tesis edildiği ve geri bildirimin yapıcı hale geldiği çalışma ilişkilerini içerir. Bu çevrimiçi ortamda daha zordur. Ayrıca, kahve molalarında katılımcılarla konuştuğumuz ve birlikte öğle veya akşam yemeğine çıktığımız için yeni profesyonel bağlantılara ve ağlara yol açan ilişkileri de içerir. Bazen bunlar arkadaşlığa dönüşür. Bu çevrimiçi ortamda çok daha zordur.

Çevrimiçi çalışma, saatlerce bilgisayar ekranının önünde oturmayı içerir ve çoğu arabuluculuk eğitimi yoğun günler, hafta sonları veya haftalara dayanan yoğun kurslar düzenler. Fiziksel bir ortamda insanlar kelimenin tam anlamıyla hareket edebilir ve bunu birbirleriyle birlikte yapabilirler. Breakout odaları bunun yerini tutmayacaktır. Arabuluculuk eğitimimde bir günün sonunda genellikle bitkin düştüğümü hatırlıyorum ve birçok kursiyerin de çevrimiçi bir günün ardından bitkin düştüğünü biliyorum. Ne yazık ki, farklı nedenlerden dolayı. İyi bir yerinde eğitim gününden sonra yorgunluk, eğitimin içeriğinin ve insanlarla etkileşimin getirebileceği tüm farklı zorluklardan kaynaklanmaktadır. Bir günlük çevrimiçi eğitimden sonra, ne kadar iyi olursa olsun - ve iyi yapılabilir - yorgunluk öncelikle ortamdan kaynaklanmaktadır.

Çevrimiçi çalışma, analog çalışmaya göre çok daha fazla dikkat dağınıklığına izin verir, çünkü diğer tüm işlerimiz ve iletişimimiz için de kullandığımız aynı araçla çalışıyoruz. Neredeyse tüm katılımcılar, eğitmenler ve stajyerler e-postalarını ve web sitelerini kontrol edecek, eldeki konuyla hiçbir ilgisi olmayan kişilerle telefon ve e-posta yoluyla iletişim kuracak ve dikkatleri dağılacaktır. Ne kadar disiplinli olursak olalım, fiziksel mekanlarda eğitimde olduğumuz kadar çevrimiçi ortamda var olamayız. Bu çok önemli bir kalite değişimi ya da kaybıdır.

Arabuluculuk eğitiminde katılımcılar arasındaki etkileşimin kalitesi, eğitmenlerin iyi eğitim verdiği varsayılırsa, muhtemelen öğrenmenin en önemli anahtarıdır. Bu kalite çevrimiçi ortamda değişir ve burada da işe yaramasını sağlamanın yolları üzerinde dikkatlice düşünmemiz gerekir. Bu, yöntemler konusunda biraz alışılmışın dışında düşünmeyi gerektirebilir. Çevrimiçi yalnızca fiziksel alanları kopyalamaya çalışmakla ilgili değildir. Bazı yönlerden farklı bir üründür, ancak nasıl olduğu konusunda henüz yeterli netlik yoktur.

Çevrimiçi eğitim veriyorum ve bunun iyi yapılabileceği yolları ve mantıklı olduğu durumları görüyorum. Arabuluculuk eğitimi çevrimiçi olarak devam edecekse, ki Covid'den sonra devam edeceğine inanıyorum, o zaman eğitmenler ve sağlayıcılar arasında yöntemler hakkında çok sayıda akran tartışması ve alışverişini memnuniyetle karşılarım. Çevrimiçi eğitim, yerinde eğitimle aynı olamaz ve olmamalıdır. Ancak, çalıştığı ortamı mümkün olan en iyi şekilde kullanmaya çalışmalıdır ve açıkçası benim tahminim, bunların ne olduğu konusunda daha yeni yeni düşünmeye başladığımızdır.

Kaynak: Kluwer Arabuluculuk Blogu, https://mediationblog.kluwerarbitration.com/2020/11/24/online-mediation-online-work-and-especially-online-training-gains-and-losses/