KOMUNIKACJA BEZ UŻYCIA PRZEMOCY I

KOMUNIKACJA BEZ UŻYCIA PRZEMOCY I

Co powoduje, że dochodzi do konfliktów? Dlaczego niektórzy ludzie zachowują spokój i pozostają na bezpiecznych wodach nawet w najbardziej kłopotliwych sytuacjach, podczas gdy inni eskalują do przemocy?

Każdy konflikt wiąże się z różnymi emocjami. W wielu przypadkach emocje powodują powstawanie konfliktów, a skupienie się na tych emocjach pomaga w przezwyciężaniu konfliktów. W tym momencie warto skupić się na wpływie komunikacji bez przemocy na rozwiązywanie konfliktów.

Istnieją pewne kroki do komunikacji bez przemocy. Samo nauczenie się, jakie są te kroki, nie wystarczy, by nawiązać komunikację bez przemocy. Kroki te muszą być praktykowane i włączone do codziennego życia. Powinny być stosowane w praktyce w relacjach rodzinnych, środowisku pracy, przyjaźni i życiu społecznym.

Pierwszym krokiem jest wprowadzenie zmian w naszym języku i umiejętnościach komunikacyjnych. Istnieją pewne stereotypy, które zostały podświadomie stworzone w odpowiedzi na to, co słyszymy w codziennym życiu. Przekonasz się, że osoby, z którymi regularnie spędzasz czas, po pewnym czasie będą w stanie przewidzieć, jak odpowiesz na pytania. Dzieje się tak dlatego, że używanie pewnych fraz staje się nawykiem. Zwroty te są zazwyczaj odzwierciedleniem naszych mechanizmów ataku lub obrony. Zamiast skupić się na tym, co mówi druga osoba, stajemy się defensywni i używamy zwrotów, których używanie weszło nam w nawyk. Aby mieć komunikację bez przemocy, musimy wyjść z naszych nawyków i skupić się na tym, co druga osoba naprawdę chce nam powiedzieć.

Drugi krok to spełnienie 4 kroków procesu komunikacji bez przemocy. Pierwszym krokiem jest obserwacja. Osoba musi uwolnić się od wszelkich subiektywnych ocen i zrozumieć jedynie to, co druga osoba chce wyrazić lub sytuację, w której się znalazła. Na tym etapie ważne jest, aby nie angażować swoich emocji w obserwację. Etapem, w którym angażowane są emocje, jest etap drugi. Badamy, jak dana wypowiedź sprawia, że czujemy się wolni od naszych osobistych ocen. Trzecim etapem jest etap potrzeb. Określamy nasze potrzeby, które są związane z uczuciami, o których mowa. Ostatnim etapem jest etap prośby. W wyniku naszych potrzeb wyrażamy to, czego żądamy od drugiej osoby.

Na przykład wyobraź sobie, że w biurze, w którym pracujesz, modelem pracy jest otwarta przestrzeń robocza. Masz ważny termin, ale twoi koledzy są pogrążeni w rozmowie. W tym przypadku Twoja wypowiedź mogłaby brzmieć coś w rodzaju: "Czuję się niekomfortowo, gdy rozmawiacie w przestrzeni roboczej, ponieważ nie mogę się skupić na tym, co robię. Czy możecie kontynuować rozmowę na zewnątrz?".

Należy zauważyć, że osoba, z którą próbujesz się porozumieć za pomocą komunikacji bez przemocy, nie musi znać tych kroków ani ich przestrzegać. Tak długo, jak przestrzegasz tych kroków, możesz zmienić grunt komunikacji i zaangażować drugą osobę w ten proces.

Mediacja jest alternatywnym sposobem rozwiązywania sporów, w którym aktywną rolę w procesie odgrywa mediator będący osobą trzecią. Mediacja ta obejmuje również doprowadzenie gruntu komunikacyjnego do punktu porozumienia bez przemocy. Gdy przyjrzymy się zasadom mediacji, zauważymy, że pokrywają się one z etapami komunikacji bez przemocy. Mediator powinien empatycznie, ale nie współczująco odnosić się do stron procesu negocjacyjnego. Powinien pozostać bezstronny. W ten sposób może obserwować strony i przekazywać ich uczucia drugiej stronie w sposób jasny i bez przemocy.

Komunikacja bez przemocy nie jest ograniczona do tych etapów. Będziemy kontynuować analizę różnych etapów komunikacji bez przemocy w naszych kolejnych artykułach.

Rosenberg, Marshall B., "Nonviolent Communication, A Language of Life", 2015 s. 1-31.

Arzum Beyza Çimen