İlk izlenim her zaman doğru olandır, özellikle de kötü olduğunda.

Yeteneklerinizi ister serbest çalışan olarak, ister bir iş lideri olarak ya da bir yönetimde uyguluyor olun, size sormak istediğim iki basit soru var: 

En son ne zaman kendi bekleme odanızda oturdunuz? (Eğer bu deneyimi yaşadıysanız...) 

Ziyaretçilerinizin ortalama bekleme süresini biliyor musunuz? 

Basitlik adına, bu "ziyaretçi" terimini, meslek kuruluşunuzun bazıları için müşteri, diğerleri için hasta ve hatta izleyici olarak adlandırmaya alışkın olduğu şeyi ifade etmek için kullanacağım. 

Ziyaretçileriniz bekleme odanıza girdiklerinde bazen sembolik olarak, bazen de gerçek anlamda evinizin bir bölümüne girmiş olurlar: babam bir avukattı ve ofisi eviyle aynı yerde olduğu için bekleme odası ailenin oturma odasıydı. Ancak onun aksine, çoğunuz muhtemelen ilk soruya "asla", ikincisine ise "bilmiyorum" ya da "çok değişiyor" yanıtını vereceksiniz. Son soruya ise ziyaretçilerinizin "çok uzun" cevabını vereceğine bahse girerim. 

Yine de bu oda, yani bekleme odanız, ziyaretçilerinizle aranızda kurulacak ilişkinin ilk kilometre taşıdır. 

Bekleme odanız, siz daha tek bir kelime bile söylemeden sizden bahsediyor. 

Beynimiz bir yere girdiğimiz anda olumlu ya da olumsuz bir kanaat oluşturacak şekilde biçimlendirilmiştir. Bu bir hayatta kalma meselesidir. Bu süreç bilinçsiz ama çok gerçektir. Yani evet, ilk izlenim çok önemlidir. 

Bu nedenle bekleme odanız bir odadan çok daha fazlasıdır: profesyonelliğinizin bir yansıması haline gelir. 

Ziyaretçiler kişiliğinizin, zevklerinizin bir parçasını keşfedecek ve şirketinizin, firmanızın misyonunu, bakış açısını genişletecektir. 

Bu nedenle, ortaya çıkan imajın, hepsinin aynı ihtiyacı olan ziyaretçilerinin refahıyla ilgilenen birinin imajı olmasına izin verin: en iyi koşullarda karşılanmak. 

Beklemek = stres... ya da rahatlama. 

Ziyaretçileriniz için tipik bir yolculuk: resepsiyonda check-in yaptıktan sonra, eğer merkezi hale getirmediyseniz, bekleme odasında oturacaklar. 

Randevuları için onları almaya gelmeden önceki bekleme süresi değişir. Ziyaretçileriniz, onları karşılama becerinizi ortaya koyan bu odayı incelemek için bolca zamana sahip olacaktır. Tıbbi veya hukuki bir meslek icra ediyorsanız, ziyaretçilerinizin tamamen zen ve rahat olmayacağı muhtemeldir. Yine de beklemek bir hayal kırıklığı kaynağı ve ek bir stres faktörü olabilir. Ve onların stresi, farkında olarak ya da olmayarak size yansır. 

Ve yine de... yine de... aynı hizada sandalyeler, eski püskü dergiler, çok loş veya çok sert aydınlatma, yan odadan duyulabilen konuşmalar, duvarda uyumsuz çerçeveler içinde eski sararmış fotoğraflar... kaçınılması gereken ve hepimizin yaşadığı bir klişe, benim durumumda daha geçen hafta. 

Atmosferin hoş, neşeli ve rahatlamaya elverişli olması gerektiği açıktır. 

Somut olarak, bu neye benziyor? 

Rahat koltuklar, sert olmayan ancak gözleri yormadan okumak için yeterli aydınlatma, ziyaretçilerinizle konuşmalarınızın gizliliğini sağlayan iyi bir ses yalıtımı. 

Bu bekleme süresini faydalı bilgi süresine dönüştürebilirsiniz: bulunma nedenleriyle ilgili el ilanları, açık tabelalar, zorunlu yasal bildirimlerin gösterilmesi, diplomalarınız ve akreditasyonlarınız, dergiler (lütfen yeni olanlar), radyo (lütfen reklamsız). 

Temel bilgiler bunlar. 

Ama, ama, ama tüm bunlar yeterli değil: bir ankette, çeşitli profesyonel ortamlardan gelen ziyaretçiler bekleme odalarıyla ilgili ihtiyaçlarını önem sırasına göre sıralamış ve üçüncü sırada, pencerelerden manzara, wi-fi, su çeşmesi, bitkilerden önce, SANATIN varlığını savunmuşlardır. 

Reçeteli sanatın o kadar da çılgınca olmayan bir fikir olduğundan bahsetmiyorum bile. 

Nörolog Pierre Lemarquis, "Takdir ettiğimiz bir sanat eseriyle karşılaştığımızda, beynimiz birçok faydalı nörotransmiter salgılar: hareket ve yaşam gücüyle ilgili olan dopamin; genellikle 'mutluluk hormonu' olarak adlandırılan serotonin ve ağrıyı yatıştıran ve kaygıyı azaltan endojen morfin" diyor. 

Bu simyanın sonucu, sanatın doğrusal olmayan yollarla varlıkların içine girmesi ve bu nedenle kalbi açan bir tür alıcılık yaratmasıdır.  

Beni arabulucu şapkamla tanıyanlar muhtemelen neden bekleme odalarınıza kafayı taktığımı merak ediyorlardır. İtiraf ediyorum, ben aynı zamanda L'Écume Quantique'de galeri sahibiyim. Yeni misyonum, sanatın hem özel hem de profesyonel alanda günlük hayatımıza nüfuz etmesine yardımcı olmak. 

Bekleme odanız değerlerinizi, kültürünüzü, kimliğinizi ortaya koyacağından, iletmek istediğiniz mesajla mükemmel bir uyum içinde olmalıdır. Ve sanat bu konuda size yardımcı olabilir. Renkler yatıştırır, enerji verir veya konsantrasyona yardımcı olur; koyu renkler mekanları küçültür, açık renkler büyütür; sergilenen eserlerin renkleri, eğer varsa grafik tasarımcınızın renklerini çağrıştırabilir, vs... 

Bekleme odanız, ziyaretçilerinizin size olan güvenini artıracak ya da azaltacak bir etki alanı haline gelebilir. 

Bu odayı daha misafirperver, samimi hale getirmenize ve ziyaretçilerinizle tanışmadan önce bile onların refahını önemsediğinizi göstermenize yardımcı olabilirim. 

Bekleme süresi onlara daha kısa gelecektir. 

... ve ofisiniz... Art orada mı? 

Bu konuda konuşalım. 

Adeline Guilhen 

*Henri Jeanson - sanatçı, yazar, gazeteci, senarist (1900 - 1970)