NONVIOLENT COMUNICATION IV

Ludzie, którzy nie potrafią traktować siebie ze współczuciem, prawdopodobnie będą mieli problemy z komunikowaniem się z innymi bez przemocy.

Porozumienie bez przemocy dotyczy nie tylko sposobu, w jaki komunikujemy się z ludźmi, ale także sposobu, w jaki traktujemy samych siebie. Niektórzy ludzie mają tendencję do bycia bardziej surowymi wobec siebie niż wobec innych. Czują wstyd lub poczucie winy, gdy popełniają zachowanie, które sami uważają za błąd. Takie osoby często używają zdań z przysłówkiem "powinien / nie powinien" w procesie samooceny. Na przykład osoba, która ma konflikt z kolegą, może zacząć oceniać siebie za pomocą zdań zawierających tryb rozkazujący, takich jak "Nie powinienem był zrzucać na niego całej odpowiedzialności za pracę".

Nasze osądy, oparte na wstydzie lub poczuciu winy, czasami prowadzą nas do wyciągania trafnych wniosków na swój temat. Ale bycie współczującym dla siebie wiąże się z naszymi potrzebami, a nie motywacjami takimi jak poczucie winy. Ponieważ każde zachowanie, które uważamy za błąd, opiera się na potrzebie i na tym powinniśmy się skupić.

Ludzie często odczuwają żal po popełnieniu zachowania, które uważają za błąd. Żałowanie tego, co się zrobiło, jest sygnałem do zmiany. Jednak pod koniec procesu żałowania warto ujawnić potrzebę stojącą za naszym błędem. Na przykład, musimy ujawnić nasze potrzeby, takie jak "Zrzuciłem całą odpowiedzialność za pracę na mojego kolegę, żałuję tego. Zachowałem się tak, ponieważ byłem zajęty pracą. Potrzebuję więcej czasu dla siebie".

Oprócz tego, jak reagujemy na nasze błędy, motywacja stojąca za naszym zachowaniem jest również ważnym wskaźnikiem tego, jak traktujemy samych siebie. Kiedy ludzie myślą, że zachowują się w określony sposób, ponieważ muszą, zmniejszają swoje współczucie dla samych siebie. Motywacją stojącą za danym zachowaniem mogą być różne czynniki, takie jak pieniądze, aprobata, uniknięcie kary lub poczucie winy. Niezależnie od motywacji stojącej za zachowaniem, dana osoba robi to, ponieważ tak chce, a nie dlatego, że musi. Aby to zrozumieć, Rosenberg proponuje 3-stopniowy test, któremu ludzie mogą się poddać.

• Po pierwsze, osoba myśli o tym, co robi w swoim życiu, ponieważ musi. Na przykład, wymienia swoje obowiązki w zdaniach takich jak "Piszę raporty, co jest częścią mojej pracy, tylko dlatego, że muszę. Nigdy nie napisałbym raportu, gdybym mógł".

• Na drugim etapie osoba akceptuje, że wykonuje zachowania z listy nie dlatego, że musi, ale dlatego, że tak wybiera. Odnawia swoje zachowania jako "Wybieram pisanie raportów, co jest częścią mojej pracy".

• Na ostatnim etapie identyfikuje motywację swojego zachowania i odpowiednio odnawia swoje zdania. Na przykład identyfikuje motywację swoich działań za pomocą zdań takich jak "Kocham swoją pracę i wybieram pisanie raportów, ponieważ pisanie raportów jest częścią tej pracy".

W ten sposób nie wykonujemy żadnego z naszych działań w życiu tylko dlatego, że musimy, i rozwijamy pozbawioną przemocy komunikację z samym sobą.

Rosenberg, Marshall B., "Porozumienie bez przemocy, język życia", 2015, s. 146-159.

Arzum Beyza Çimen