Rola tradycyjnych władców w przewlekłych konfliktach komunalnych w Nigerii

Rola tradycyjnych władców w przewlekłych konfliktach komunalnych w Nigerii

Praca dyplomowa autorstwa dr Tonsona Sango analizuje rolę tradycyjnych władców afrykańskich pośredniczących i rozwiązujących konflikty społeczne. Poniżej znajduje się abstrakt, a także źródło całej pracy.

Niniejsza rozprawa kwestionuje pogląd, że współczesna rola tradycyjnych władców afrykańskich polega przede wszystkim na mediacji i rozwiązywaniu konfliktów społecznych w obrębie państw. Teza argumentuje, że podczas gdy wodzowie i emirowie w Nigerii odgrywają znaczącą rolę w rozwiązywaniu konfliktów w obrębie swoich wspólnot etnicznych, ich rola jest mniej znacząca, gdy konflikty wspólnotowe eskalują w intensywności i zakresie. Poprzez analizę interakcji pomiędzy (a) działaniami i strategiami tradycyjnych władców, a (b) eskalacją, deeskalacją i ponowną eskalacją konfliktów obejmujących lub dotykających ich społeczności etniczne, niniejsza rozprawa stwierdza, że kulturowa rola tradycyjnych władców przyczynia się do ponownej eskalacji konfliktów z przeszłości, tym samym sprawiając, że konflikty wspólnotowe się przedłużają. Teoria Przewlekłych Konfliktów Społecznych (PSC) Edwarda Azara służy jako podstawa, na której ta praca dyplomowa rozwija ramy analityczne dla mapowania konfliktu Ife-Modakeke i konfliktu Jos-Plateau w Nigerii. Oba konflikty mają historię sporadycznej przemocy, która obejmuje trzy epoki polityczne: prekolonialną, kolonialną i postkolonialną. Fakt, że niektórzy tradycyjni władcy, którzy rządzą dotkniętymi konfliktami społecznościami, również istnieli od czasów przedkolonialnych, stwarza okazję do przeanalizowania ich przeszłych i obecnych działań/strategii w odniesieniu do przedłużającego się cyklu konfliktów, a także dynamiki politycznej i kontekstowej, która ukształtowała te działania. Choć teoria PPK służy wyjaśnieniu roli czynników historycznych i kontekstowych w kształtowaniu genezy PPK, skupia się bardziej na roli państwa jako jedynego interweniującego aktora, który wpływa na dynamikę procesu PPK. Jednakże rola tradycyjnych aktorów nie może być pominięta podczas analizy przedłużających się konfliktów komunalnych z udziałem grup tożsamościowych takich jak Ife i Modakeke, ze względu na ich centralną pozycję w zarządzaniu wspólnotami etnicznymi w Nigerii. W związku z tym, niniejsza praca modyfikuje teorię PSC Azara, aby uwzględnić tradycyjnych władców jako drugorzędnych aktorów interweniujących w przedłużających się konfliktach komunalnych i społecznych.

Źródło: https://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.604285